Als ouders gaan scheiden, heeft dat zichtbaar of minder zichtbaar grote invloed op het kind of de kinderen. De basis van hun bestaan, het gezin waarin ze opgroeiden, valt weg.

Een echtscheiding zorgt voor onzekerheid en verschillende emoties, variërend van verdriet en boosheid tot opluchting. Vaak krijgen kinderen te maken met een loyaliteitsconflict, het gevoel te moeten kiezen en dat niet te kunnen.

Aan ouders is dan de taak om die basis na de scheiding zo vorm te geven, dat kinderen daar voldoende stabiliteit en veiligheid ervaren.

Van belang is dat ouders een scheiding kunnen gaan maken tussen hun partnerrelatie en hun ouderrelatie, want deze laatste stopt niet bij een scheiding. Voor kinderen is het belangrijk dat de redenen van het beëindigen van de relatie door hun ouders geen rol gaat spelen in de ouderrelatie.

In mijn praktijk begeleid ik al enige jaren ouders, die gaan scheiden met ouderschapsgesprekken. Focus van de gesprekken is het belang van het kind of de kinderen en hoe het ouderschap vorm te geven na de scheiding, op zo’n manier dat kinderen niet tussen ouders komen te staan vanwege frustraties bij ouders, die ontstaan zijn in hun partnerrelatie.

Verder wordt in deze gesprekken aandacht besteed aan welke afspraken er gemaakt gaan worden voor het ouderschapsplan, wat sinds 2007 verplicht is. Naast afspraken over omgangsregeling en kinderalimentatie worden daarin een heel aantal afspraken vastgelegd over hoe de opvoeding vorm te geven na de scheiding.

Met de kinderen wordt ook een gesprek gevoerd. Enerzijds om de mogelijkheid te geven over de scheiding te praten, anderzijds om duidelijk te krijgen wat kinderen zelf belangrijk vinden wat ouders af gaan spreken. Hun ideeën worden meegnomen in het gesprek met ouders. Belangrijk is dat de verantwoordelijkheid voor keuzes altijd bij ouders liggen